காலம் மாறிடுச்சு கணிணி காலமாச்சு

நல்லா தலைவலி,
பொட்டெல்லாம் தெரிக்குது.
ஆபிஸூல பிராஜெக்ட் கழுதளவு!
லீவுபொபோட முடியாது.
இன்னும் தூங்கல பொழுதுவிடிஞ்சிருமெ!
டாட்டரை கின்டெர்கார்டெனில் போய்விடனும்.
அவள் அடுத்த ரூமில அசந்து தூங்குறா!
பிள்ளைய காலைலெ ஸ்கூலுக்கு விடச்சொன்னா-
இங்லீசுல காச்,மூச்னு கத்துவா!
ஐயம் ஆல்சோ வொர்க்கிங் ஐயம் நாட் ப்ரீ-
ஐ ஹவ் டு டூ லாட் ஆப் வொர்க் ரைட்னு கத்துவாள்!
என்ன செய்ய எல்லாம் தலைவிதி!
டைலனால் ரெண்டு போடுவோமா?
(மனதினில் மவுனமாய் சிந்தனை-
சட்டென்று பொட்டில் உதிதத்தது அம்மாவின் யோசனை).
இந்னேரம் அம்மாவ இருந்தா பச்சிலை பத்து போட்டு நெற்றியில் நீவிவிடிருப்பாள்.
போனதீபாவளிக்கு பத்து நிமிடம் பேசியது.
அம்மாவிடம் உடனே பேசினான்.
அவள் கனிவு,விசாரனை......அம்மானா,அம்மாதான்-
அம்மான்னாஅன்புதான்.
தலைவலி சற்று நீங்கியதை உணர்ந்தவனாக,
(மறுபடியும் உறங்க சென்று நன்று உறங்கிபோனான்- பொறியில் மாட்டிய கணினிபொறியாளன்).
---தபால் காரன்